30 september 2014 - "Hout" toch op man!!

De afgelopen maanden heb ik regelmatig rond de tafel gezeten met ondernemers die duurzaamheid hoog in het vaandel hebben staan. Veelal vriendelijke en bevlogen mensen uit allerlei branches. Mensen waar ik me prettig bij voel of die zelfs tot mijn vriendenkring zouden kunnen behoren. En waarom? Omdat wij iets gemeen hebben. En dat voelt fijn. Was dat de reden om zoveel tijd en energie in dit persoonlijke contact te steken? Nee, als ik me persé fijn wil voelen, ga ik wel paardrijden :-). Goh, misschien moet ik deze kruistocht wel te paard doen! Is dat duurzamer dan mijn elektrische auto? Of krijgen wij dan weer discussies over paardenmest in de winkelstraat?

Dat klinkt wel een beetje cynisch hè, en dat klopt. Ik houd namelijk oprecht van alles wat groeit en bloeit en ik geloof ook dat alles onderling afhankelijk is en niets op zichzelf bestaat. Ik geloof ook dat we erg nonchalant met onze grondstoffen omgesprongen zijn en andere wegen moeten onderzoeken. Tegelijkertijd vind ik het ook ongelooflijk arrogant dat wij, mensen, denken te weten hoe het dan wél moet. Als je je er in verdiept, zoals ik dat graag doe, dan zie ik naast de Inconvenient Truth ook een Convenient Lie, bijna als yin en yang, naast elkaar bestaan. En dat is in zekere zin ook evenwicht.

Terug naar mijn zakelijke kruistocht en waarom dat het aan tafel zitten met gelijkgestemden niet altijd even fijn voelt maar wel noodzakelijk is. Wat mij namelijk opgevallen is, is dat veel mensen, met dezelfde duurzame intenties, van mening zijn dat alle geïmpregneerde hout gif is, dat wij alleen lokaal hout zouden moeten gebruiken en tropisch hardhout pertinent geboycot moet worden. Om maar een paar voorbeelden te noemen. Waar is die mening op gebaseerd? Welke kennis heb je dan tot je genomen? Gegoogled? Of is het wie er het hardst roept in de media of wie het meeste geld op tafel legt? Het is toch nooit een kwestie van goed of fout? Het is een kwestie van good, beter, best. In iedere situatie, met ieder product of dienst, voor iedere persoon is het maatwerk. En wie bepaalt wat goed is? Dat bepaal je toch zeker zelf? Met gevoel én gezond verstand...toch?

Blijkbaar niet want het verbaast me niets dat ik vandaag in de Houtwereld een bericht las over het nieuwe boek van politiek journalist Thomas van Belzen. In zijn boek Duurzaamheidsoorlog beschrijft hij de geschiedenis van het falende duurzaamheidsbeleid. Ik ben echt reuze benieuwd naar de onthullende interviews met deskundigen, architecten, aannemers, toeleveranciers, lobbyisten, oud-ministers en oud-staatssecretarissen over het grote spanningsveld tussen milieu-ambities en financiële belangen. Niet om gelijk te krijgen of om een punt te maken maar om mensen wakker te schudden. Naast het politieke aspect en de financiële belangen, vind ik het tenenkrommend dat we elkaars producten veroordelen en elkaar overschreeuwen met keurmerken, duurzaamheidseisen en ingewikkelde en dure systemen verzinnen om het allemaal te waarborgen. En wát te waarborgen? Er is echt niemand meer die nog weet hoe het zit, laat staan dat het überhaupt nog gaat over het verbeteren van de wereld. En denk je dat de eind gebruiker nog weet of hij of zij een eerlijk product geleverd krijgt? "Hout" toch op man!!

29 augustus 2014 - Murphy's law

Speciaal voor de verkoop van elektrische auto's heeft Renault leuke charmante dames aangenomen. Elektrisch rijden is namelijk niet stoer en mannelijk en het schijnt bij mannelijke verkopers nogal wat weerstand op te roepen. Zij vinden dat elektrisch rijden niets met écht autorijden te maken heeft,.....een beetje dat idee (en er dan vies bij kijken). Hoewel ik voorstander ben van "koop lokaal", is de Strijense Renaultgarage blijkbaar ook nog té stoer voor elektrisch want wij werden doorverwezen naar Etten-Leur. En zo kwam het dat ik op 9 mei jl., ja, ja, bij een leuke enthousiaste verkoopster, het verkoopcontract tekende voor een 100% elektrische Renault Kangoo. Niet echt een sexy wagen maar voor mij moet een auto maar aan drie zaken voldoen; hij moet altijd starten, niet te veel kosten en zonder gedoe drie honden of een baal hooi kunnen bergen.

Net als de rest van de wereld tegenwoordig, wil ik niet te lang wachten op mijn nieuwe aanschaf maar dat was allemaal geen probleem. Leverdatum in week 27. Overzichtelijk, dacht ik en de foeilelijke oplaadpaal hing ook in een rap tempo thuis aan de gevel. Maar de weken verstreken, 28, 29, 30, 31 en ja, eindelijk eind week 32 werd ie in de garage afgeleverd maar hij zou dan pas in week 33 rijklaar zijn. Dat moet dan maar. "Heb erg in het tussenschot!", riep ik nog tegen de mannelijke verkoper die voor de afhandeling mocht zorgen..... Maar nu ging de wet van Murphy in werking want de aflever afspraak van 13 augustus werd afgebeld. De ombouwer had verzaakt en de auto was zonder hondenrek teruggekomen. Ook de aflever afspraak van 20 augustus werd afgebeld. De ombouwer had blijkbaar maar één lasser en die was nog steeds met vakantie. Arme verkoopmijnheer van Renault...als je al niets met elektrisch rijden hebt en je moet ook nog slechtnieuwsgesprekken voeren over het afleveren van een....jawel...elektrische auto, dan helpt dat niet.

Maar vandaag is ie er dan eindelijk....., eind week 35, ruim 8 weken over tijd. De oprechte excuses van de verkoopmijnheer van Renault, die met een fles wijn en een dinercheque de pijn wat probeert te verzachten. Het werkt.....na al die toestanden wilden ik die Kangoo eigenlijk helemaal niet meer maar vandaag ben ik blij met mijn nieuwe 100% elektrische bolide!

18 juli 2014 - Kent ons ons wel?

Als het op sponsoring aankomt, weet men ons hier in de regio wel te vinden. Vaak nog sneller dan het geluid, alsof we standaard bij mensen onder de speeddail zitten. Waarschijnlijk onder de B van “Bedrijf wat nooit nee zegt”. Meestal wordt het nog zo gebracht dat wij ons super vereerd moeten voelen dat we benaderd zijn om gratis ons product te leveren. Als we geluk hebben mogen we zelfs een vlag ophangen!! En inderdaad, bij een goed lokaal initiatief of leuke sportclubactie, zeggen we niet snel nee. Wij zijn nu eenmaal een sociaal bedrijf, al ruim 85 jaar.

Vaak is het ook een “ons kent ons” verhaal en dus laagdrempelig voor de aanvrager, én met een hoge gunfactor. Maar als "ons ons kent", waarom bleek vorig jaar dan uit marktonderzoek én uit onze omzetcijfers,  dat de regionale bekendheid voor wat betreft de verkoop aan particulieren te wensen over liet? Dat snap ik niet.... en het is toch echt niet zo dat als je op Google "sponsor gezocht" in tikt , gelijk onze bedrijfsnaam komt bovendrijven. Bijzonder vind ik ook dat er zelfs specifiek naar gratis materialen gevraagd wordt die al enige tijd uit ons assortiment zijn of niet goed lopen. Zal ik eens wat noemen? Tuinhuisjes (ja, hoor of wij die gratis willen leveren .....), schommels, picknicktafels, plantenbakken… Allemaal artikelen die de consument al jaren niet of nauwelijks meer bij ons koopt omdat het via internet veel goedkoper is!!! Ik kan vier blogitems met redenen verzinnen waarom het goedkoper is en misschien ga ik dat ook nog wel een keer doen maar die ene reden moet me vandaag toch van het hart. Bij de meeste internetbedrijfjes speelt "ons kent ons" geen rol en is er geen sprake van een gunfactor dus zij worden ook niet gebeld, hoeven niemand met veel geduld en vriendelijkheid te woord te staan en hoeven niets gratis weg te geven. De kans dat je via een internetbedrijf een dorpsgenoot treft, of iemand die jouw sportclub kent of zich verbonden voelt met een lokaal initiatief, is bijna nihil dus waarom zouden zij iets voor jou doen?

Nu is dit geen betoog van “Voor wat, hoort wat…” want mij is geleerd te delen zonder dat je er direct iets voor terug verwacht maar ik ben ook opgegroeid met de overtuiging dat je elkaar iets moet gunnen. Waarom sponsoren wij? Het is het creëren van goodwill, pr staat voor public relations of wel, het opbouwen van een publieke relatie. Want als "ons ons kent", dan kun je er op vertrouwen dat jouw bedrijfsnaam ook bij iemand opkomt als er vraag is naar een product of dienst die jij levert, toch? Dus ook het besef dat er, vaak zelfs bij jou op de hoek van de straat, een bedrijf zit met werknemers die de kennis hebben, of zelfs jou kennen en jou graag van dienst zijn. De kans is groot dat er een schoonzusje van een neef werkt of een dochter van de buurvrouw die onlangs op een verjaardag nog vertelde hoe blij zij is dat ze nog een baan heeft.....in deze tijd. En dat is heel bijzonder als je ervan uitgaat dat internetbedrijfjes zonder de "ons kent ons" beleving....ondanks of juist dankzij deze tijd....toch de grootste gunfactor blijken te hebben.        

13 juni 2014 - Oranje Koorts

Enthousiasme en verbondenheid
tijdens 80 jaar VDS in 2008.

Persoonlijk ben ik niet zo'n fan van voetbal. Eerlijk gezegd vind ik de meeste profvoetballers onvolwassen, over het paard getilde, jankers die loon vóór prestatie krijgen, wat niet echt een stimulans is gebleken voor het leveren van wereldprestaties. Toch heb ik in de SijdKick Pool, met mijn niet voetballiefde en -kennis, Nederland - Brazilië in de finale gezet. Ach....als men er nu al niet meer in wil geloven (en ik geloof heilig in collectieve gedachtenkracht) waarom dan nog al die lol en moeite zeg maar. Dus ik zeg....ZE GAAN DIT WK WINNEN!

Hoewel wij binnen ons Van der Sijde Team echt niet allemaal liefhebbers van voetbal zijn, wordt het traditioneel dragen van oranje shirts op de dagen dat Nederland speelt, niet onder groot protest gedaan. Integendeel, WK of niet, de kleur oranje is onderdeel van onze huisstijl en het dragen van die oranje shirts geeft ons een gevoel van enthousiasme en verbondenheid. Als we er het boekje "Kies je kleuren" op naslaan, dan vertelt het ons dat Oranje staat voor gezellig, warm en vrolijk. Met je oranje shirtje straal je dus enthousiasme uit, en dat is weer aanstekelijk voor anderen. Het principe van één en één is meer dan twee. Oranje geeft energie en kracht. Nou....daarom dus de inmiddels bekende slogan Van der Sijde Hout van Oranje!

Fijne wedstrijd allemaal, maar bovenal een gezellig, warm en vrolijk weekend!

P.s. Brazilië - Kroatië had ik in de pool goed 3-1 :-).
Spanje - Nederland heb ik op 1 -2 ingezet. Ben benieuwd.

28 mei 2014 - Wel of niet sluiten?

...dus gaan we voor een
lang weekend vrij.

Wel of niet open op de vrijdag na Hemelvaartsdag? Ieder jaar opnieuw een grote mensen vraag en geen eenvoudig rekensommetje. De afgelopen vijf jaar zijn we dicht geweest, behalve in 2013. Na een oneindig lange winter en matig tuinhoutseizoen besloten wij toen met de helft van ons team op Goede Vrijdag te werken en de andere helft op de vrijdag na Hemelvaart. Zo hoefden wij geen klanten teleur te stellen, geen omzet te missen en was iedereen toch een keer vier dagen aaneengesloten vrij.

Dit jaar echter staat de boog al enkele maanden gespannen en lijkt het tuinhoutseizoen al gestart te zijn in januari! Super blij mee natuurlijk maar om dan op een Goede Vrijdag, voorafgaand aan een prachtige zonnig Paasweekend, met een halve bezetting aanwezig te zijn, is vragen om moeilijkheden. Op dat moment hebben wij voor 2014 dan ook het besluit genomen om de vrijdag na Hemelvaart helemaal te sluiten en dit keer geen kunst en vliegwerk uit te halen. Misschien bellen er vrijdag klanten te vergeefs of staan ze voor een dichte poort. Dát besluit is genomen. De keuze is nu gevallen op het tevreden en fit houden van onze ínterne klanten. Een fijn en zonnig extra lang weekend allemaal!

13 mei 2014 - The making off.....

Van der Sijde Hout
in vogelvlucht

Vandaag hebben wij, via social media, onze nieuwe bedrijfsfilm gelanceerd! Twee en halve minuut Van der Sijde Hout in vogelvlucht. Met de drone van Qphoto zijn er mooie beelden vanuit de lucht gemaakt en iedereen van ons team komt even in beeld. Het is een mooie impressie geworden en we zijn er allemaal trots op. Het filmpje maken was leuk maar het is niet alleen voor de fun gemaakt. Vanuit veiligheidsoverweging (rondrijdend intern transport) beletten wij onze klanten over het terrein te zwerven maar tegelijkertijd ontnemen wij ze dan ook het zicht op de breedte van ons assortiment, de grootte van ons bedrijf met de enorme voorraad. Klanten zijn bij ons altijd welkom voor een rondleiding maar veel van onze relaties hebben het te druk en voor je het weet wordt een bedrijfsbezoek uitgesteld of blijft het beperkt tot een gang naar de afhaalbalie. De opnames, gemaakt met de drone, geven nu een mooie blik van bovenaf en je kunt het online, vanaf iedere locatie, in 2,5 minuten bekijken. Toch heeft deze film nog een andere functie.

5 mei 2014 - Tijdelijk onderkomen in 1944

Tijdelijk onderkomen
in het stoomgemaal.

Vandaag is het 5 mei, Bevrijdingsdag. Altijd goed om bij stil te staan, en niet alleen op 5 mei. Het leek mij een mooi moment om op deze dag een stukje tekst te plaatsen uit ons jubileumboek. Najaar 1944, pagina 33...

In het najaar van 1944 is de oorlog in Strijen in volle gang. Het is een vreemde situatie, want het zuiden van Nederland is door de geallieerden al bevrijd. Slechts op enkele kilometers afstand, aan de overkant van het Hollands Diep, lonkt de vrijheid. Rondom het bezette Strijen stellen Duitse soldaten intussen nog een geschut op omdat ze vermoeden dat Strijen een doelwit vormt voor de geallieerden en er gevechten op handen zijn. Om te voorkomen dat er veel burgerslachtoffers zullen vallen bij eventuele Engelse bombardementen, dwingen de Duitse bezetters de bewoners uit de streek te trekken. =>