15 november 2013 - Doen wat wij zeggen...

Goris vandaag op pad.
Hij checkt of alles
naar wens verloopt op
een werk in de Lier.

Het leveren van goede kwaliteit, het hebben van aandacht voor het milieu en het bewaken van goede arbeidsomstandigheden staan bij ons hoog in het vaandel. Al jaren voldoet ons managementsysteem dan ook aan de norm NEN-EN-ISO 9001:2008. Periodiek wordt door een extern bureau getoetst of we nog wel doen wat we zeggen, zeggen wat we doen en dat ook kunnen bewijzen. In 2011 moesten wij hercertificeren. Na afloop zei de auditor dat wij hém geïnspireerd hadden. Hij vond ons zo overduidelijk passie voor ondernemen hebben dat hij met een blij gevoel weg ging. Dat het hier en daar, in de letter van de tekst, niet helemaal volmaakt was, werd door de vingers gezien. Er werd tenslotte ruim aan de norm voldaan.
Sterker nog, wij zouden klantgerichtheid en klantbeleving uitgevonden kunnen hebben! Vorig jaar hadden wij een andere auditor en een hele andere ervaring. De noodzaak om onze klant tevreden te stellen was alleen nog maar meer toegenomen, dus daar kon het niet aan liggen. Met een aankomende audit in januari, realiseerde ik me dat die kater nog lang niet weggeëbd was. Dat zette me aan het denken. Ik vond het in eens allemaal zo absurd! Natuurlijk moeten wij een goed werkend managementsysteem hebben, daar wordt tijdens de audits van SKH en de audits voor FCS en PEFC ook naar gekeken. Voor controlerende instanties zoals de Omgevingsdienst en de Arbeidsinspectie moet je ook je zaken op orde hebben maar daar zijn wij toch ten alle tijden zelf verantwoordelijk voor? Wat is dan de toegevoegde waarde van nog eens een ISO certificaat, waar sinds de jaren 90 niemand meer om vraagt? Een extra stok achter de deur? Ik besluit gewoon de telefoon te pakken en ons certificaat op te zeggen.....